کد مطلب:33299
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:17
شـفـاعت كننده بايد از دو راه وارد شود : يا اطلاعاتي درباره شايستگي و لياقت شفاعت شونده در اختيار آن شخص بزرگ بگذارد و از او بخواهد در حكمش تجديد نظركند يا رابطه شفاعت شونده را با شفاعت كننده بيان كند تا به خاطر علاقه اي كه شخص بزرگ به شفاعت كننده دارد , حكمش را تغيير دهد بنابراين شفاعت تغييري است دراراده پروردگار نسبت به گناهكار
هـر يـك از ايـن دو موضوع و راه , فرع بر اين است كه شفاعت كننده اطلاعاتي داشته باشد كه نزد شخصي كه در پيشگاه او شفاعت مي كند وجود نداشته باشد اما اگر اواحاطه كامل علمي به همه چـيز و همه كس داشته باشد هيچكس نمي تواند نزد او براي كسي شفاعت كند , زيرا هم لياقتهاي افـراد را مـي داند و هم ارتباط آنها را بايكديگر , بنابراين تنها با اذن او شفاعت صحيح است از اينجا روشن مي شود كه شفاعت تغييري در اراده پروردگار نسبت به گناهكار نمي دهد بلكه گناهكار اسـت كـه بـاارتـباط معنوي با شفاعت كننده نوعي تكامل و پرورش مي يابد و به سرحدي مي رسد كه شايسته عفو خدا مي گردد .
تفسير نمونه ج 2 ص 269
مكارم شيرازي - ناصر و ديگران
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.